YAŞAMLA DANS EDENLER./ Kadir DAĞHAN yazdı

Yaşam felsefelerini hep ötekileştirmek, yok saymak üzerine kurdular. Nefreti, inkârı övünç kaynağı yaptılar. Öylesine kötülük tohumları ektiler ki yeşerttikleri kötülüklerin içinden çıkamaz oldular. Kararttıkça karardı, soldurdukça soldular. Bitirdikçe bittiler.

Bu yüzden hep aynı yerdeler. Hep aynı söylemdeler. Hep aynı acizlikteler. Hep aynı resimdeler.

Aynı konuda işlerine geldiğinde kükrüyor, işlerine gelmediğinde miyavlamıyorlar bile.

Aptallığın, saflığın, cahilliğin bile bir sınırı vardır ama bu kafaların beyinsizliklerinin bir sınırı yoktur.. Dün söylediklerini bu gün yalanlar, bu gün söylediklerini yarın söylememiş gibi yeni bir hamasi ezbere yelken açarlar…

Bir heykelle, bir resimle veya o anda ne buldularsa övünür dururlar..

Toplumun çoğunluğunu oluşturan bu robotlar yüzünden coğrafyamız, demokratik, özgür bir yaşamın dışında kalmaya mahkum kalmaktadır hep.

Dün övünerek ektikleri tohumlar bu gün ormana dönüşünce herkesten çok bağırıyorlar. Bu da yetmiyor ormanlar görülmesin diye dikkatleri çalılıklara çekmek için tüm maharetlerini sergiliyorlar.

Bir tek kendileri akıllı, diğerleri balık hafızalı çünkü. Unutturduk, yutturduk sanıyorlar. Hep öyle sandılar. Kimse bilmiyor, görmüyor diye düşünüyorlar.

Kendileri hep dünyaya bedelken birileri de hep piç, hain filandı. Ama unutulmuştur sanıyorlar. Hep öyle sandılar. Bu yüzden her geçen gün biraz daha kıvranıyor, her gün daha fazla karın ağrısı çekiyorlar. Sevgiden yoksun, bencil zihniyetler için bu kaçınılmazdır ama. Öyle de oluyor.

“ Kim dans ediyorsa davullar da onun için çalar.” Der bir Afrika atasözü. Dans edenler, halay çekenler var artık. Ki onlar hep vardılar zaten. Cellatlara, inkârcılara inat danstan, halaydan hiç vazgeçmediler. Bazen sert adımlarla, bazen yavaşlayarak, bazen düşünerek, bazen bedenleri esir alındığında yürekleriyle,  ruhlarıyla. Ama hiç vazgeçmediler, dans ettiler durmadan.

Hep aynı yerde ve hep aynı figürlerle dönenler ise dans etmediklerini hiç anlayamadılar. Yerinde durmanın dans olmadığını hiç bilemediler. Belki de bilmek istemediler. Bu yüzden yeni bir besteleri yok, yeni bir animasyon çıkaramıyorlar. Yeni bir söylem geliştiremiyorlar.

Bu yüzden ülke de kıyamet kopsa, dünya ortadan ikiye ayrılsa onlar kim kime ne dedi derdindeler. Bu yüzden birkaç ezberle tüm zamanlar da idare edebiliriz diye düşünüyorlar. Ama öyle olmuyor. Hayat bağışlamıyor işte. Her gün madara ediyor yarını olmayanları. Ektikleri zehirli tohumlardan zehirleniyorlar gün be gün. Şifalar dilemeyeceğim kendi adıma.

Tek değil tüm dillerden SELAM OLSUN yaşamlara dans eden, halay çekenlere.

Kadir DAĞHAN Teletex News24

About Post Author

Happy

0 0 %

Sad

0 0 %

Excited

0 0 %

Sleepy

0 0 %

Angry

0 0 %

Surprise

0 0 %