GÖZLERİM KAPALI.

“İstanbul’u dinliyorum.Gözlerim kapalı..” demişti şair. Kim bilir ne kadar huzurluydu, sakindi, mutluydu o an. Dinlediği şehir ona huzur veriyordu belli ki.

Gariban ben olarak da haberleri izliyorum, anlı şanlı yetkilileri dinliyorum gözlerim kapalı..
Öfkem artıyor, sinirlerim bozuluyor, huzursuzluk dolduruyor içimi.

Haberler sıralanıyor art arda. Bozuk gıdalarla sağlığımızı nasıl tehlikeye attıklarını, aynı yaşta katledilen biri asker, biri müzik öğrencisi iki genç insanımızı. Aynı coğrafyadan, aynı ülkeden. Birisinin haber değeri bile yok ne yazık ki. Çoğu kesimin umurunda değil ama.

Yetkililer konuşuyor durmadan evetler, hayırlar cephelerinden cephaneliğe çevirdikleri dillerinden gençlerin ateş düştüğü ocaklarına aldırmadan.

Birisi meydan okuyor. Var mısın Dersimle yüzleşmeye diyor acılar coğrafyasından. Kanım donuyor. Dersim utancı bile bir puan hesabına dönüştürülebiliyor.

Bir başkası öğüt veriyor. Ayrışma değil bütünleşme, birlik olma zamanı diye kükrüyor. Öfkeleniyorum. Fal taşı gibi açılmasın diye gözlerimi kapatıyorum.Demek ki ayrışma zamanı da vardı. Yoktu ise de olacak. Ama şimdi değil..

Her iki cepheden top atışları hiç durmuyor. Lakin hedeftekiler hep aynı. Yok sayılanlardan, inkar edilenlerden geriye kalanlar. 100 yıllık inkârların özlemi açığa çıkıyor bilerek veya bilmeyerek her iki tarafta. Ve aynı dille, aynı cümlelerle.
Kullanılan barutta, mühimmatta aynı..Acılarımız, yaşadıklarımız, yaşattıkları.Yok ettikleri kimliklerimiz üzerinden ortaklaşılan tekçilikleri, yasakları.

Biri ezan diyor diğeri andımız. Sonra birlikte haykırıyorlar. Elhamdülillah, ne mutlu,en büyük…Ölenler ise çocuklarımız,gençlerimiz,insanlarımız. Kemanların öksüz kaldığı ülkem de anlı şanlı yetkililer durmadan konuşuyor.Gözlerim kapalı. Bahar geldiği gibi gitti mi yoksa.

Kadir Dağhan–Teletex News24

About Post Author

Happy

0 0 %

Sad

0 0 %

Excited

0 0 %

Sleepy

0 0 %

Angry

0 0 %

Surprise

0 0 %